Yəqin ki, hər biriniz heç olmasa 2-3 intihara cəhd videosu izləmisiz, yaxud həmin səhnələri filmlərdə, bəziləriniz isə reallıqda görmüsüz. Ətrafdakı adamlar özünü, məsələn, körpüdən atmaq istəyən şəxsə yaxınlaşıb onu xilas etmək üçün məqam gözləyir. Adam intihar adıyla körpünün məhəccərini üzü ölüm tərəfə keçib, məhəccərdən bərk-bərk, az qala onəlli yapışıb, bir əlində də mobil telefonunu balasını ölümdən qoruyan ana kimi möhkəm-möhkəm sıxıb.

Gənclik illəri 1988-93-cü illərə təsadüf etmiş adamlardan, əlbəttə ki, hamısından yox, bir hissəsindən, amma əhəmiyyətli hissəsindən bəhs etmək istəyirəm burada. Əslində o illərin gənclərinin axtarsan, hamısında dövrün, təsirinimi deyim, yoxsa rahiyəsini, hər halda, möhürünü tapmaq mümkündür. Bu adamlar artıq nə gəncdir, nə də hamısı sosial nərdivanın eyni pilləsində qərar tutublar. Amma bir hissəsi var ki, dövrün ritminə daha çox diqqət kəsildilər, onun təsirinə daha çox düşdülər. Mənim danışmaq, söz açmaq istədiyim də elə bunlardır.

Oğrular məşhur gürcü aktyoru və müğənnisi Vaxtanq Kikabidzenin evinə girir, amma oradan heç nə aparmır. Bir məktub yazırlar:“Bilsəydik ki, burada siz yaşayırsınız, bu evə girməzdik”.  Bunu Buba (müasirləri onu belə adlandırır) müsahibələrinin birində deyib. 2008-ci ildə Rusiya Gürcüstanın ərazilərini işğal edəndə, o vaxtkı Rusiya prezidenti Dmitri Medvedevin ona verdiyi “Dostluq ordeni”ni qəbul etməyib. “Mimino”nun məşhur qəhrəmanı ilə bir-iki dəfə təsadüfən söhbətimiz olub. Ekranda necədirsə, real həyatda da məndə o cür təəssürat oyadıb.

İki gündür sosial şəbəkələr az qala dağılır. Uşaqdan böyüyə, yeniyetmədən ağsaqqala, gəncindən qocaya qədər hər kəs pornosaytların bloklanmasından yazır. Deməli, bizim çox-çox yüksək nazirliyimiz olan Nəqliyyat, Rabitə və Yüksək Texnologiyalar Nazirliyi ölkə ərazisində pornosaytlara girişi məhdudlaşdırıb. Bu da sosial şəbəkələrdə böyük narazılığa, hiddətə, qəzəbə səbəb olub. Və insanların çoxsaylı reaksiyalarından belə qənaətə gəlmək mümkündür ki, demə, ölkədə ən çox giriş yapılan saytlar elə məhz bu saytlar imiş. Xəbər saytları yox ha, porno saytlar.

Hə rus demişkən, “priyexali”. Azərbaycanın Moskvanın hegemonluq aləti olan Kollektiv Təhlükəsizlik Müqaviləsi Təşkilatına (KTMT) üzvlüyünün mümkünlüyü məsələsi gündəmə gətirildi. Əslində söhbət böyük mənada gündəmdən getmir. Media və sosial mediada ajiotajı yaradan Haqqin.az saytının Milli Məclisin Hüquq siyasəti və dövlət quruculuğu komitəsinin sədri Əli Hüseynlidən aldığı müsahibədir. Lap əvvəldən onu deyək ki, bacarıqlı siyasətçi və diplomat kimi tanınan Əli Hüseynli bu uzun müsahibədə bircə dəfə də olsun, “Azərbaycan KTMT-yə girməlidir” bəyanatını verməyib.

Acınacaqlı durumdur. Ölkədə hansısa obyekt, təşkilat və s. qapadılanda ağlımıza gələn ilk şey qarın olur. Daha dəqiq ifadə etsək, “gör, nə qədər adam işsiz qalacaq, balaları gecə ac yatacaq”. Təxminən belə bir şey. Aydın məsələdir ki, kiminsə balasının ac yatması çox ciddi və qlobal məsələdir, buna görə də fakt qınanmalıdır. Yalnız, elə dəyərlər var ki, onları qarınla, aclıqla ölçmək bir cəmiyyət üçün faciədir. Deyir ki, çox uzağa getməyək, götürək elə Yaponiyanı.

Bəri başdan boynuma alıram ki, bir sual qarşısında son dərəcə aciz qalmışam: “Onu bağışlamaq olarmı?” Təbii sual doğur: — Kimi? Ən yeni Azərbaycan tarixinin də ən aktiv sualı məhz budur: “Onu bağışlamaq olarmı? Və kimi?” Bu sual baş verən proseslərdən dərhal sonra amansız formada, həm də az qala hər fərd üçün eyni şəkildə gündəmə gəlir. “Onu bağışlamaq olarmı” sualı az qala fərdlərin taleyini həll etdi və hələ də edir.