Daha bu ölkədə jurnalist işləmək olmur. Niyəsini deyim. Bir həftə ərzində özümün yaşadığım, şahidi olduğum 3 məsələni yazacağam. Bildiyiniz kimi freelancer kimi bir neçə yerli və beynəlxalq media ilə əməkdaşlıq edirəm. Yazı vərdişimi ununtmamaq üçün hərdən həmin media orqanlarına yazılar göndərirəm. Bu ölkənin mediasında yazmaq istədiyim, görmək istədiyim yazılardan. Bizim mediada belə mövzular yayımlanmadığı üçün bu cür yazıları əsasən beynəlxalq mediada dərc etdirirəm. Son yazılarımdan biri Vəkillər Kollegiyasının fəaliyyətinə həsr olunmuşdu. Daha doğrusu qurumu tənqid etmişdim.

Söz vermişəm, bacardıqca gündəmdən yazmayacağam. Çünki bu ölkədə gündəm dediyimiz şey 99 faizlə yalan, saxta, bəsit, qurama, soxuşdurma olur. İndi yazacağım mövzusa gündəm kimi görünsə də, deyil. Qısa yazacağım uzun söhbətdi. Ən azı 20 yaşlı bəladı, şüurlu prosesin növbəti görsənişidi… *** Ernest Heminquey son saatına kimi içdi. İçdi və çəkdi! Hətta yazanda da qədəh əlindən düşmədi. Ancaq serroz olmadı, qara ciyəri çürümədi… Ölüm gəlib çıxmadığına görə özü-özünü öldürdü! *** …Ayın 4-də bəd xəbər eşitdim.

İşsizliyin nə olduğunu bilməyən varmı? İşsizlik qlobal istiləşmənin sonuncu mərhələsi, buzlaşma dövrünün başlanqıcıdı bir insan üçün. Göy qübbəsindən qopur, Yer yerindən oynayır. Ailələr mehvərindən qopur, dağılır, nəhəng səma cisimlərinin tör-töküntüsü altında qalır. Övladların üzü getdikcə torpaq rənginə çalmağa başlayır, dayanmadan dolub-boşalan gözləri dörd açılır, bərəlir, o gözlərdə cavabsız və lal suallar şimşək kimi çaxır, səssiz ildırımların gurultusu dünyanı başına götürür. Adama elə gəlir ki, yalnız və yalnız dünyadan qaçmaqla canını qurtara bilər bu amansız təlatümün əlindən.

Ağzını açanları çarmıxa çəkdilər, tonqala atdılar, şaqqaladılar, dərisini soydular. Və XXI əsrdə belə bu qorxu diri qaldığına görə, demək ki, hələ təhlükə sovuşmayıb, qorxu candadı, qandadı, hələ canımızdan çıxmayıb, gözümüzün odu necə alınıbsa, o xofdan xilas ola bilmir və ağzımızı açmağa qorxuruq. Elə o xofu candan çıxarmaq üçün yazmağa məhkumsan.

  YER KURƏSINDƏN QOVULMA                               Və ya daha mükəmməl ikinci qovulma Mən əlamətlərə inanan deyiləm. Amma bu yazı üçün göndərilən əlamətlər və intuitiv mesajlar həddindən artiq çox idi. Və onlara etibar edib laptopumun qarşısına məhz bu mövzuya toxunmaq üçün keçdim. Baxmayaraq ki, planda başqa yazılar var idi və onların bəzilərinin bir hissəsi hazır idi, bir hissəsi də məni – hərdəmxəyal və tənbəl müəllifi gözləyirdi. Son illər israf sözü bizə də gəlib çatdı.

Yəqin çox ünlü bir insan — C.Svift “liliput” sözünü ədəbi-ictimai dövriyyəyə daxil edəndə heç özü də güman etmirdi ki, bu sözün onlarla başqa mənaları da yaranacaq; insanlar ona yeni-yeni çalarlar verəcək və söz təkcə adi fiziki məziyyəti ehtiva etməyəcək özündə, yeni mənalar da daşıyacaq. Amma gəl, mənim işim bununla deyil. Bu günlərdə internetdə “eşələnəndə” oxudum ki, Dünyada vur-tut 800 liliput var!

Şamaxıya getmişdim, ezamiyyətə. Dedim getmişkən ustadları ziyarət edim. Seyid Əzimi bir neçə dəfə ziyarət etmişəm, məzarı da lap göz qabağındadır, heç əziyyət çəkmirsən. Mirzə Ələkbəri axtarmağa vaxt lazım olduğundan, hər dəfə təxirə salmışdım. Bu dəfə vaxta meydan oxudum, ustadın xatirinə. Dedim yox e, bu dəfə tapıb ziyarət edəcəm, yoxsa ruhu deyər ki, ona görə əlinizdən çər gətirib çərlədim, bir saatınızı ayırıb demirsiniz ki, görüm bu harda uyuyur, bəlkə, elə məzarım-filanım yoxdu, yalan deyirlər Şamaxıda dəfn olunmağımı.