Bəli, ölkə ilk böyük neft müqaviləsinin imzalanmasının 24-cü ilini də yola saldı. Böyük yubiley təntənələri güman ki, növbəti ildə olacaq. İndi isə məmurlarımızın diqqətinin hələki başqa bir səmtlərdə olmasından istifadə edib bəzi detalları saf-çürük etməyə çalışmaq olar. Hərçənd, bunun da elə bir mənası yoxdur, cəmiyyətimiz elə yatıb ki, sözün əsl mənasında onun malını-sərvətini oğurlamamaq, nefti burada çıxarıb onu ayıran böyük zavodları isə Türkiyədə tikməmək günahdır.

  Öncə onu deyək ki, nə qədər eybəcərləşsə də, nə qədər dözülməz hala gəlsə də, bizim başqa Dünyamız yoxdur – çox təəssüf ki, insan yalnız yaşa dolandan sonra belə sadə həqiqətləri başa düşməyə başlayır və sənə ətrafdakı hər şey, hətta asfaltın altından boy atıb çıxan adicə ot və yaxud da yarpaqlar üzərində yığılan şeh belə möcüzə kimi görünür… Bəlkə elə məhz bunun nəticəsidir ki, yaşa dolduqca Dünyanın nizamı bizi daha çox düşündürür, sanki hər birimiz haqqında özündə

Gər çox istərsən, Füzuli, izzətin, az et sözü Kim, çox olmaqdan qılıbdır çox əzizi xar söz   Özündən üstündən irəli keçməyin iki yolu var. Biri daha çox çalışmaqdır, digəri isə səndən irəlidəkiləri bir-bir “zərərsizləşdirmək” və bu yolla özünü öncül kimi təsdiq etməkdir. Bilirsinizmi, bunları niyə deyirəm? Hakim partiyanın təbliğat sistemi məni daim düşündürübdür və aydın məsələdir ki, təbliğat prosesinin də yükünün ən böyük hissəsi KİV-lərin üzərinə düşür.

Yəqin çox ünlü bir insan — C.Svift “liliput” sözünü ədəbi-ictimai dövriyyəyə daxil edəndə heç özü də güman etmirdi ki, bu sözün onlarla başqa mənaları da yaranacaq; insanlar ona yeni-yeni çalarlar verəcək və söz təkcə adi fiziki məziyyəti ehtiva etməyəcək özündə, yeni mənalar da daşıyacaq. Amma gəl, mənim işim bununla deyil. Bu günlərdə internetdə “eşələnəndə” oxudum ki, Dünyada vur-tut 800 liliput var!

Bəlkə də yaşımın bu çağında bu mövzuya müraciət etməyim mənim üçün heç də məqbul sayılmayacaq. Amma hamı kimi mənim də arabir rayonlara yolum düşür və əyalətlərdə getdikcə bir detal daha çox nəzərə çarpmağa başlayır; spirtli içkilər satmayan kafe və restoranların, hətta dükanların sayı artır… Ola bilsin, kimsə səbrsizlik edib dərhal “Burada nə var ki? Lap yaxşı! Biz də müsəlman oluruq!” deyəcək. Amma mən tələsməyi heç məsləhət bilməzdim.

Gənclik illəri 1988-93-cü illərə təsadüf etmiş adamlardan, əlbəttə ki, hamısından yox, bir hissəsindən, amma əhəmiyyətli hissəsindən bəhs etmək istəyirəm burada. Əslində o illərin gənclərinin axtarsan, hamısında dövrün, təsirinimi deyim, yoxsa rahiyəsini, hər halda, möhürünü tapmaq mümkündür. Bu adamlar artıq nə gəncdir, nə də hamısı sosial nərdivanın eyni pilləsində qərar tutublar. Amma bir hissəsi var ki, dövrün ritminə daha çox diqqət kəsildilər, onun təsirinə daha çox düşdülər. Mənim danışmaq, söz açmaq istədiyim də elə bunlardır.

  ABŞ-İran qarşıdurması nəinki region və subregion ölkələri üçün, az qala, qitənin böyük bir hissəsi üçün elə ciddi problemlər çevrəsi cızıbdır ki, digər məsələlər bunların fonunda tamam görünməz olub.