Rauf Mirqədirovun  jurnalist fəaliyyətinə retrospektiv baxış Bir vaxtlar çap olunduğu qəzetlər dayansa da, o dayanmayıb, əvvəlki kimi şövqlə yazır. “Zerkalo” və “Ayna” saytlarında yenə də maraqlı məqalələri gedir. Oxuduqca müəllifin üslubuna, onun düşüncə tərzinə və məntiqinə, təfəkkürünün dərinliyinə gizli olayların gün işığına çıxarılmasına heyran olursan. Mənbələrə istinadlar, müqayisələr, keçidlər, fərqli rakurslar, məntiqi mülahizələr adama ayrıca zövq verir.

Təsəvvür edirsinizmi, 1999-cu ildə “Şərq” qəzeti bağlansaydı, millət nə mərəkə qoparardı? Ya 2009-da “Bizim yol” dayansaydı, dünyaya necə səs düşərdi? Amma indi 2019-cu ildir və KİV-ə Dövlət Dəstəyi Fondunun “Şərq”, “Bizim yol” daxil 22 qəzetin nəşrinin dayanmasına səbəb ola biləcək qərarı heç kimi yerindən oynatmır. Nə baş verdi KİVDF-nin “araya” girdiyi bu son on ildə? Millətmi dəyişdi, dünyamı, bizim qəzetlərmi? Ölkədə idarəçilik sistemində dəyişikliklər həyata keçirilməyə başlayıb. Hələlik onları islahat adlandırmaq tezdir, amma çarx hərəkətə gəlib.

Gər çox istərsən, Füzuli, izzətin, az et sözü Kim, çox olmaqdan qılıbdır çox əzizi xar söz   Özündən üstündən irəli keçməyin iki yolu var. Biri daha çox çalışmaqdır, digəri isə səndən irəlidəkiləri bir-bir “zərərsizləşdirmək” və bu yolla özünü öncül kimi təsdiq etməkdir. Bilirsinizmi, bunları niyə deyirəm? Hakim partiyanın təbliğat sistemi məni daim düşündürübdür və aydın məsələdir ki, təbliğat prosesinin də yükünün ən böyük hissəsi KİV-lərin üzərinə düşür.

Acınacaqlı durumdur. Ölkədə hansısa obyekt, təşkilat və s. qapadılanda ağlımıza gələn ilk şey qarın olur. Daha dəqiq ifadə etsək, “gör, nə qədər adam işsiz qalacaq, balaları gecə ac yatacaq”. Təxminən belə bir şey. Aydın məsələdir ki, kiminsə balasının ac yatması çox ciddi və qlobal məsələdir, buna görə də fakt qınanmalıdır. Yalnız, elə dəyərlər var ki, onları qarınla, aclıqla ölçmək bir cəmiyyət üçün faciədir. Deyir ki, çox uzağa getməyək, götürək elə Yaponiyanı.

(Almaniya Qeydləri – 5)  Füssen-Münhen qatarındayıq, Bavariyanın paytaxtına dönürük. Bu dəfə Alp dağları ilə onun dümağ qarlı zirvələri sol tərəfimizdədir. Yeri də qatarda ona görə seçmişik. Bir saat iyirmi dəqiqəlik yolumuz var. Qatarın 2-ci mərtəbəsindən Bavariyanın əsrarəngiz təbiətini seyr edir və Almaniyanı Almaniya yapan alman ruhu haqda düşünürəm. Ağlıma bu ruhu yaradan böyük Martin Lüter, alman filisofları, musiqiçiləri və alman ədəbiyyatının dahi təmsilçiləri gəlirlər. Spotify-da Rixard Vaqnerin Tangeyzer operasının uvertyurası çalır.

Mənə zəng vurub Mətbuat Şurasının qurultayı barədə məqalə yazmağı xahiş etməsəydilər, həmin gün şəhərdə belə gurultulu bir ad altında («Azərbaycan jurnalistlərinin yeddinci qurultayı»!) hadisə baş verəcəyindən xəbərim olmayacaqdı. Qurultayın necə başlandığını bilmək mənim üçün vacib əhəmiyyət kəsb etmirdi. Burada təzə nə ola bilərdi ki? Himn oxuyacaqlar, sonra təntənəli təbrik məktubu səsləndirəcəklər. Mətbuat Şurasının və onun işini yönlərdirən şəxslərin medianın bugünkü vəziyyəti haqda söyləyəcəklərini eşitmək də vacib deyildi. Bu məsələdə, eynilə, yenilik gözlənilmirdi.

Media mühiti bizi, sözün doğrusu, çox məyus edir