Qardaş Türkiyədə siyasi hərarət aşağı düşmür, gündəm dəyişmir, son hadisələrin yaratdığı ajiotaj daha da böyüyür. Siyasi bəyanatların yaratdığı qatı duman keçib getdikcə «korrupsiya və rüşvət» olayının mahiyyəti daha da aydınlaşır. Məlum olur ki, məsələ heç də baş nazir T.Ərdoğanın təqdim etdiyi kimi, iki şəxsin və ya iki qrupun qarşıdurması…

Ötən həftə mənim şüurumu şumlayan, orada ölənədək yeri qalacaq dərin şırımlar açan bir hadisə baş verdi. Əvvəl «əbədi yeri qalacaq» yazmışdım. Çünki hamı belə yazır. Sonra «əbədi» sözünü «ölənədək»lə əvəzlədim: həyatda əbədiliyinə inanılası bir şey varsa da, onun bəni-insanla bağlı heç nəyə dəxli yoxdur. İkicə gün ərzində ağ ciyər…

Ankaraya təzə köçmüşdük. Həyat yoldaşım evdə təmizlik işləri ilə məşğul idi. Birdən ayağı sürüşüb yıxıldı. Həkim müayinəsindən sonra məlum oldu ki, qolunda sınıq var. Qoluna gips qoyulduğu üçün bir aydan artıq müddətə ev işlərinin böyük hissəsi mənim boynuma düşdü. Nə özümü gözə soxmaq, nə də həmcinslərimin halıma yanıb…

Son iki həftə dünyada bir xeyli maraqlı olmaqla yanaşı, həm də nəyinsə müjdəçisi olan hadisələr baş verib. Ona görə müjdəçisi deyirəm ki, həmin hadisələrin bir qismi hələ də davam etməklə yanaşı, yenilərini doğurur. Bir növ zəncirvari reaksiya baş verir. Ukrayna paytaxtı Kiyevdə «maydan» davam edir. Millət öz haqqını sonadək…

İstanbulun iki yakasını bir araya getirmedeki başarı, Başbakan Recep Tayyip Erdoğandan önce hiç bir lidere, iktidar sahibine bu denli nasip olmadı. Bunu neye yorarsanız, yorun tablu bu. İsterseniz, yorumdaki hayal gücünüze bir az katkı yapayım. Başbakanın ismindeki «Tayyip»ten yola çıkıp, İstanbul üzerine olduğu rivayet edilen ayet ve hadislerle devam…

90-cı illərin ortalarında sankt-peterburqlu yazıçı Yuri Pompeyev o vaxtlar AzTV-də apardığım «7 gün» proqramının qonağı olmuşdu. Həmin dövrdə yazıçının «Qarabağ qan girdabında» kitabı çox oxunurdu. Çox sadə, səmimi və ədalətli adam idi. Azərbaycanın haqq səsi dünyada niyə eşidilmir mövzusuna da toxunan müdrik yazıçının bir sözü hələ də qulaqlarımdadır: «Sizdə…

Mətbuatda çıxışlarını izlədiyim istedadlı jurnalist Ramin Dekonu bu dəfə qəzetdən yox, elektron poçtumdan oxudum. Məktub yazmışdı. Əslində, məktubu mənə deyil, Qulu Məhərrəmliyə ünvanlamışdı. Mənisə, Qulunun dostu kimi, bir növ, şahid seçmişdi. Amma cavabını ikimizdən də gözləyirdi. Ramin həmkarımın icazəsi ilə onun məktubunu da (kiçik ixtisarla), öz cavabımı da dərc…