Qaş qaralana yaxın kandarda ayaqlarımı yerə çırpıb evə girdim. Üst-başımdan ocaq iyi gəlirdi… Sabah ayılanda otağın alaqaranlığında mənə elə gəldi ki, hələ səhər açılmayıb. Hərçənd, gün-günortanı az qala keçirdi. Kompüterin qabağında danacan oturduğumdan gec yatıb yuxuya qalmışdım. Əslində, üç ildir gecikəsi bir yerim də yoxdur… Yerimdən qalxıb pəncərədən bayıra boylandım. Yağırdı. Neçə gündür yağır… Naştoylanıb həyətə çıxdım. Havadan çiskin hopmuş ocaq iyi gəlirdi. Amma bu, bacalardan qalxan odun sobalarının samovar tüstüsü dadıyan tüstü deyildi.

Ən yaxşı düşmən qohumlardan çıxır   Ukraynanın qərbində doğulub 1929-da, 10 yaşında yetim qalıb. Müharibə başlayanda Polşanın Qdansk şəhərində sığınacaq tapıb. 4 sinif təhsili vardı  mavi gözlü polyak qızının. Gənc yaşından tərsanədə qaldırıcı kran maşinisti olaraq çalışmağa başlayır. 80-ci illərin ortalarında Polşada iqtısadi, arxasınca da siyasi vəziyyət kəskin pisləşir və o, Lex Valensa ilə əfsanəvi “Solidarnost” həmkarlar təşkilatını qurur. Təşkilat qısa bir zaman içində yüzminləri birləşdirərək kütləvi anti-kommunist hərəkatına çevrilir.

 Belə havada dolanbac dağ yolunda maşın sürmək uçurumun kənarı ilə gözübağlı gəzmək kimi bir şeydir. Qatı dumanda göz-gözü görmür (ağ rəng də qaranlıq çökdürərmiş!).  Sükanı sağa əysəm, sıldırım qayaya çırpıla bilərik, sola əysəm – gələn yaza kimi qalıqlarımızı dərənin dibindən çıxarmaq da mümkün olmayacaq. Əyləci basıram, amma mühərriki söndürmürəm. Yol yoldaşım düşüb maşının qabağına keçir. Bircə qaraltısı sezilir. — Qəribə dumandır, — səsi də nəm çəkib, ağırlaşıb elə bil, — toxunuşunu dərimlə hiss edirəm.

“Xəyallara dalmaq işsizlərin gördüyü ən faydasız işdir” Rey Bredberi,  “Qaymaqlı dondurma rəngli misilsiz əlbisə” “Biz Avropada çox şeylər gördük. Biz orda torpaq yola rast gəlmədik. Asfalt yollar Almaniyanı əriş-arğac kəsirdi. Yolların kənarında ağaclar cərgələnmişdi. Evlər səliqəli idi… Mətbəxi, hamamı da öz yerində. Həyətlər də səligəli idi. Odunlar doğranıb səliqə ilə düzülmüşdü. Almaniyada ilk günlər mətbəxə girəndə çaşıb qalırdıq. O qədər qab-qacağa, çəngəl-bıçağa və cürbəcür qədəhlərə, içkilərə rast gəlirdik ki?

  “Heç bir şey insan qədər yüksələ və onun qədər alçala bilməz”                                                                 Hölderlin   Yusif  ildırım sürətilə oxuyur, kitab çatdırmaq mümkün deyil ona. Dostlarımın içində onun qədər mütailə edən yoxdur. Zəngin kitabxanası var. İstanbula hər gələndə Rəmzi-ni, D&R-ı  silib-süpürüb 30-40 kg kitab aparır Bakıya (Hava limanında əlavə kg-lara ödədiyi pullardan bilirəm). İstanbuldakı bəzi nəşriyyat sahiblərini şəxsən tanıyır. Onlarla görüşdən sonra  sevinclə türklərin son illər daha çox kitab oxuduğunu deyir.

Əslində sərlövhəni “yaramazlığın faciəsi” də qoymaq olardı. Fəqət “yaramazlıq” sözü AzTV sədrini diksindirdiyindən ehtiyatlanıram ki, bunu təhqir sayıb yenə bir çətən işçini kamera qabağına yığıb təzə “ifşa” serialı çəkdirsin, düşük saytlarda qəşəng nağıllar yazdırsın, sonra da məni məhkəməyə çəksin. Təbii ki, ən aşağısı qarşıdan gələn refendum səbəbindən mən bunu istəmirəm. O boyda TV-mizin “intellektual” və “peşəkar” sədrinin başını çox qatmaq olmaz.

“Yenə də deyirəm — Messini »Barselona»dan gətirib, »Qəbələ» klubunda ehtiyat oyunçular skamyasında otuzdursaydınız, heç kəs onun istedadının miqyasını anlaya bilməzdi”… Azər Rəşidoğlu   Raufu (Mirqədirovu) uğurladıq getdi… Ərəstun Oruclu da getdi… Vahid Qazi neçə ildir gedib… Rəşid Hacılı da Bakıda yoxdur… Siyahı uzundur. Bu insanlar media ilə bağlı olanlardır. Və bu, hələ şəxsən tanıdıqlarımdır. Səbəb aydındır desəm, çox bəsit olar. Əsl səbəbsə, zənnimcə, hələ dərk edə bilməyəcəyimiz qatlardadır.