Belə məmləkətdə…
Birdən-birə göy şaqqıldadı, səhranı amiranə bir səs bürüdü: — Ey bəni-insan, ayaq saxla! Əlində əsa, başında çalma, çiynində xurcun, uzun əbasının ətəkləri yellənə-yellənə yol gedən insan övladı səhranı başına götürən bu zəhmli səsdən diksindi. Vahimə içində ətrafa boylandı və qumlu təpələrdən, hardasa xışıldayan sirkən kollarından başqa heç nə görməyəndə…