Bu günlərdə mənə elə gəldi ki, şəxsən mənim də az qala, otuz il axtardığım böyük həyat həqiqətini, bəlkə də ictimai kredonu xanəndə Teymur əmi bir verilişdə iki-üç cümlə ilə ifadə etdi. Dedi ki:“Həyatda üç şeyə qarışmıram. Birincisi, Allahın işlərinə qarışmıram. İkincisi, qadınların işlərinə qarışmıram. Üçüncüsü, siyasətə qarışmıram”… Təbii ki, mən bunları dilxoşluğu, ağır ruhlu yazıya yüngül giriş vermək üçün deyirəm. Amma digər tərəfdən də niyə də yox? Məgər Teymur əmi düz demirmi?

“Azərbaycan televiziyalarına baxmıram” deyənlərə əməlli-başlı qibtə edirəm. Amma özümlə bacarmıram. Özü də bu, təkcə adi bir jurnalist marağından, ölkədə baş verən hadisələrin kursunda olmaq istəyindən irəli gəlmir, hərçənd ki, cəmi siyasi yazarlar kimi mən də ən azı rəsmi xronikanı bilməliyəm. Fəqət, məni telekanallarımıza baxmağa vadar edən əsas səbəb odur ki, mən də Azərbaycanda yaşayıram, azərbaycanlıyam və buradan başqa yerə köçmək fikrim də yoxdur, ona görə də Azərbaycanla bağlı hər şey mənə maraqlıdır.

Bəzən adi bir fikri çatdırmaq üçün də lap uzaqlardan başlamaq lazım gəlir. Səbrsiz oxucu isə bunu sevmir, ilk iki-üç cümləni oxuyub yazını qapayır. Amma düşünürük ki, oxucu da bəzi reallıqları nəzərə almalıdır – “ictimai jurnalistika”dakı çılpaqlığı ənənəvi jurnalistikada axtarmaq və sonuncunu da “ictimai jurnalistika” səmtinə yönəltmək lazım deyil -bunu nəinki mövcud siyasi-ictimai reallıqlar, hətta sənət kimi jurnalistikanın özü də qəbul etmir.

Bayram günlərinin ən maraqlı hadisələrindən biri heç sözsüz ki, Fransada eks-prezident N.Sarkozinin saxlanılması oldu — ona devrilmiş və öldürülmüş Liviya prezidenti M.Qəzzafidən vaxtilə öz seçki kampaniyasına dəstək kimi maliyyə yardımı almaq ittihamı irəli sürülüb. Əslində bu, yeni ittiham deyil. Onu birinci dəfə Liviyada vəziyyət qarışarkən Qəzzafinin özü və oğulları dilə gətirmişdi. Sonradan Liviya diktatoru devrildi və qətlə yetirildi. Bir az sonra isə xəbər tutduq ki, bəs Fransada müvafiq orqanlar da artıq bununla maraqlanmağa başlayıblar.

ABŞ rəsmiləri “İncirlik” hərbi bazası ətrafındakı söz-söhbəti tamam inkar etsələr də məsələ ətrafındakı müzakirələr davam etməkdə və yeni ehtimallar meydana çıxmaqdadır – hələ də bir çoxları iddia edir ki, hərbi baza ya bağlanacaq, ya da onun fəaliyyəti məhdudlaşdırılacaqdır. Bu cür ehtimalların davamlı olmasının bir əsas səbəbi də budur ki, Ankaranın öz geosiyasi orientasiyasını dəyişəcəyi, hətta NATO-nu tərk edəcəyilə bağlı proqnozlar əvvəllər də dəfələrlə səslənib. Bu mövzuda xüsusən rusiyalı siyasətçilər və politoloqlar çıxış etməyi daha çox sevir.

Bir necə həftə bundan əvvəlin söhbətidir. Şəhərdə bir tanışıma rast gəldim. Hal-əhvaldan sonra soruşdu ki, neyləyirsən, nə oxuyursan, nə yazırsan?.. Dedim ki, Nəcib Məhfuzun bir romanını oxuyuram. Amma yalan demişdim. Axı deyə bilməzdim ki, həmin roman iki aydan çoxdur ki, stolun üstündə açıq qalıb! Deyə bilməzdim ki, artıq mən də əksər yazarlarımız kimi oxumaqdan çox yazmaqla məşğulam, hətta siyasi yazıları, siyasət haqdakı kitabları oxumağa ancaq macal tapıram… Heç dostumu da bunlar maraqlandırmırdı.

“Mao Çini ayağa qaldırdı, Den onu varlı etdi, Si isə Çinə güc verdi”.