QONŞUM, DOSTUM OSMAN MAYATEPEK
I yazı Ənvər adına uşaqkən “qıcığım” vardı. Bir qohumumuz vardı, atası Ənvər ismi vermişdi ona. Məndən yaşca kiçikdi. Bizə qonaq gələndə atam onu dizinin üstünə alıb, “Ənvər Paşa” deyə saçlarını oxşardı. Qardaşımla qısqanırdıq onu. Atamız bizi heç elə sevib, əzizləməzdi. Ənvərin anası qohumumuzdu, “Vəkilovlu” idi. Çox çalışırdı bizi oğlu ilə dostlaşdırsın, ancaq yaxınlıq vermirdik Ənvərə. Anlamırdıq hələ çox şeyi.